Onder de video kunt u het verhaal lezen over het koor uit Arnhem!
Tekst: Suus Ruis | Foto's: Sander van den Bosch
Sopraan Liny Kemper (91), “Na een periode in Limburg kwam ik met mijn man en vier kinderen in Oss wonen. In de kerk zong ik mee en iemand vroeg: ‘Heb je geen zin om bij het koor te komen?’ Dat wilde ik wel, want zingen deed ik al sinds mijn jeugd. Bij ons thuis zongen we allemaal: bij de afwas, in de kerk, in het kinderkoor. Dus toen ik bij de Osse Opera kon komen, heb ik dat met beide handen aangegrepen. Dat is alweer ruim vijftig jaar geleden. In het begin wist ik eigenlijk niets van opera, maar ik ben ervan gaan houden. We zingen niet alleen opera’s, maar ook operettes, musicals en mooie liederen van allerlei componisten. Mijn favoriete stukken zijn toch wel Carmen van Bizet en de opera’s van Verdi. Maar we zingen ook hedendaagse werken of bijvoorbeeld een Oekraïens lied. Dat maakt het veelzijdig.
De repetitieavond is altijd al mijn uitje geweest. Met een druk gezin en een man met een zware baan was het heerlijk om één avond in de week echt iets voor mezelf te hebben. En toen mijn man vijftien jaar geleden overleed, voelde het koor als een warm bad. Iedereen leefde mee, het is een hechte groep. In de loop der jaren heb ik er ook vriendinnen aan overgehouden. We traden vroeger vaak op, soms wel met honderd leden. We stonden zeven dagen in Ahoy met Lee Towers en gaven uitvoeringen in openluchttheaters. Ook in samenwerking met andere koren en orkesten, zoals bij de herdenking van de Tweede Wereldoorlog in ’s-Hertogenbosch. Dat waren indrukwekkende uitvoeringen. Zulke dingen geven zoveel voldoening. Natuurlijk is er van alles veranderd: we zijn nu met zo’n veertig leden, terwijl dat er vroeger meer dan honderd waren. Mannen zijn moeilijk te vinden, vooral tenoren. Maar de sfeer is nog altijd goed. Er wordt serieus gewerkt, met veel inzingoefeningen en begeleiding, maar we lachen ook veel.
Ik ben een hoge sopraan en dat gaat gelukkig nog steeds. Het lange staan wordt alleen wat lastig voor me. Wat zingen voor mij betekent? Het is mijn zangavond, mijn uitlaatklep, mijn sociale leven. Je ziet elkaar elke week, zingt samen en deelt lief en leed. Voor mij is zingen altijd een grote bron van plezier geweest en zolang ik het fysiek kan, blijf ik bij het koor. Desnoods zittend, want, zo zeggen ze bij ons: ‘We willen je niet kwijt’.”
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
