Ik ben een paar dagen op pad geweest met mijn kleindochter van 11. Op Mallorca, in een hotelletje met een zwembad, vlak bij de zee. Dan weet je weer waar je staat qua fitheid. Die kleine (zo mag ik haar absoluut niet noemen uiteraard) is onvermoeibaar als er water in de buurt is. Wedstrijdjes onder water zwemmen, koprollen in de zee, evenwichtskunsten op m’n schouders: ze weet van geen ophouden.
En ik snap ook meteen weer waarvoor ik regelmatig m’n krachttraining doe. Dat is niet perse voor de spierbundels, maar juist voor die dagelijkse activiteiten. Dollen met je kleinkind, sjouwen van de boodschappen, tillen van je koffer in het bagagerek. Ik moet er niet aan denken dat ik dat niet meer zou kunnen.
De deskundigen zeggen dat we tussen ons 20ste en ons 80ste levensjaar de helft van onze spiermassa verliezen. Maar als je doorvraagt dan blijkt dat dat niet zo onvermijdelijk is als het lijkt. Het komt voor een groot deel doordat we onze spieren steeds minder gaan gebruiken. We worden steeds gemakzuchtiger.
Maar het hoeft niet! Er zijn 80’ers met spierbundels als staalkabels en 90’ers die nog makkelijk een pull-up doen. Omdat ze zijn blijven trainen. En dat hoeft echt niet in de sportschool te zijn. Er zijn allerlei simpele oefeningen die je thuis kunt doen.
Wanneer je drie keer per week een half uurtje inbouwt voor wat squats, step-ups, een plank en wat push-ups dan ben je al een heel eind. Klinkt misschien indrukwekkend, maar valt best mee. Squats zijn bijvoorbeeld eigenlijk veredelde kniebuigingen. En step-ups zijn stapjes op een traptrede.
Terug naar Mallorca. Waar 11-jarige dametjes al aardig kunnen puberen. Een heel gevarieerd eetpatroon aan de dag leggen: van mango-ijs via stracciatella-ijs tot cookie-dough-ijs… En een uitermate gezond slaapritme: ‘Ik slaap bij pappa ook nooit voor 11 uur!’ Plus een hygiënisch badgedrag. ‘Moet ik nou alweer onder de douche? Ik heb net nog in het zwembad gelegen!’
Maar ze kunnen ook zo gezellig zijn. ‘Laten we bij de haven een spelletje Uno doen.’ Lange wandelingen maken over de boulevard. En eindeloos babbelen over vriendinnen. Hoe aardig ze zijn of hoe lastig. Hoe slim of hoe gemeen. En de jongens? Een gezicht vol walging en een hartgrondig ‘Gadver!’
Ik ken ze weer allemaal, de zangsterren van nu: Roxy Dekker, Olivia Rodrigo, Natalie Jane en al die anderen. En ik heb m’n woordenschat uitgebreid met de woorden slay, bruh, swag, cray en cringe. Maar ik vraag me ‘oprecht’ af hoe ik aangekeken word als ik ze ook zou gaan gebruiken.
Terwijl mijn reisgenootje wanhopig probeert om de chaotische stapel kleren in haar rugzak te proppen voor de terugreis, moet ik denken aan de Blue Zones, die plekken op aarde waar opvallend veel 100-plussers voor-komen. Wat maakt de mensen daar zo vitaal? Goed eten met af en toe een wijntje en veel lichaamsbeweging, dat zeker. Maar vooral het omgeven zijn door de mensen die je dierbaar zijn. Nou, in dat geval heb ik nog een paar jaar te gaan, want aan dat laatste heeft het me niet ontbroken deze dagen!
