Column Wouke van Scherrenburg december 2024 | ANBO-PCOB

Column Wouke van Scherrenburg - december 2024

03 december 2024

Wouke van Scherrenburg-anbo-pcob
Hero background icon
Wouke van Scherrenburg-anbo-pcob

Kijk, zei mijn onvolprezen hulp, zelf gemaakt. Op haar telefoon een foto van een kerststuk met rode kerstbal-len, lichtjes en nepplastic kersttakken op een verguld plateau. Het zag er gezellig uit. Of ze er ook één voor mij zou maken. Oef, moest ik nou gaan zeggen dat ik geen neptakken wil en dat ik eigenlijk ook geen rode ballen wil? Dat zou ze kunnen opvatten als een vermanende wijsvinger:

‘Gij zult in het kader van de vervuiling geen nepzooi kopen.’ En ik heb geen zin om anderen voor te schrijven hoe te leven. Het is sowieso zinloos om anderen iets voor te schrijven, behalve een dieet of medicijnen, maar dat is aan de deskundigen. Het is ook zinloos omdat we steeds minder naar elkaar luisteren. Vooral dankzij de sociale media horen mensen elkaar zelfs helemaal niet meer en luisteren ze ook niet meer naar het gezag.

Het begon met de pandemie. Mensen jutten elkaar op tegen wat zij de dictatuur van het kabinet noemden, met de voorschriften hoe een besmetting te voorkomen en hoe kwetsbaren te beschermen. En in die opgehitste mensen zagen sommige politici en anderen die aasden op invloed en macht de kans om met het aloude spel Verdeel en Heers de samenleving uit elkaar te drijven.

Toen begonnen de boodschappen vol haat, bedreigingen en complottheorieën ons te overspoelen. Na de pandemie bleek de geest niet meer terug te krijgen in de fles. Door de wereldwijde ruk naar rechts en de oorlog in Gaza groeide die geest uit tot een monster. Een monster van onwrikbare meningen, van voors en tegens, van opnieuw oplaaiend antisemitisme en van steeds openlijker geuite moslimhaat.

Nee, er wordt niet meer geluisterd. In het parlement overheerst de emotie, is er een diepe kloof tussen het restant links en het gegroeide rechts. Hier en daar klinken nog verstandige woorden van politici die het fatsoen en respect bewaren. Zo’n voorbeeld is Mirjam Bikker van de ChristenUnie en ook Henri Bontenbal van het opfleurende CDA is een aanwinst.

Ondertussen worden demonstratieverboden aan de laars gelapt, lopen politiemensen op hun tandvlees, zijn lokale bestuurders machteloze toeschouwers wanneer het geweld de straten overneemt. En wij kijken even verbijsterd als machteloos toe. Temeer omdat in deze wereldwijde golf van vijandigheid, de doofheid voor het andere geluid nog niet eens op zijn top is. Ik realiseerde me dat mijn tegenzin tegen het kerststukje van mijn hulp niet zozeer de neptakken betrof, maar dat ik eigenlijk geen zin had om het huis aan te kleden met kerstspulletjes, geen zin had beloftevolle kerstliederen over vrede te beluisteren.

Tot een kleinkind belde. ‘Omi, mag ik mijn nieuwe vriendje meenemen naar jouw kerstdiner?’, en ik daardoor in mijn lijst recepten dook. Bedacht dat mijn lief de kerstspullen uit de opslag moest halen. En dat het stukje van de hulp er gewoon bij kan staan. Want niet luisteren naar een kleinkind, dat is onbestaanbaar.

Gerelateerde artikelen