Half opgelost! Wim laat zich niet zomaar opzijzetten

Na twee beroertes en een TIA, ziet Wim de gezondheid van zijn vrouw Lidy achteruitgaan. Zijn vrouw schuifelt naar eigen zeggen door het leven, achter haar rollator. Dat gaat goed in hun gelijkvloerse appartement, maar de badkamer is een probleem vanwege een drempel van zeven centimeter. ‘Die stap is voor haar moeilijk om te maken. Ze heeft al een paar keer haar tenen gestoten. Door haar diabetes kunnen zulke verwondingen extra vervelend zijn.’ Wim besluit een aanvraag te doen voor een nieuwe douchecabine, zodat ze in de badkamer geen extra drempels meer over hoeft. Hij dient een aanvraag in bij een lokale organisatie voor ondersteuning. ‘Dat werd een raar verhaal, want er bleek een andere aanvraag van ons te liggen. Die was ingediend door de casemanager. Op de een of andere manier hebben ze die twee aanvragen samengevoegd.’

Algemeen of maatwerk?

Gelukkig weet Wim hoe de hazen lopen. Hij is lang actief geweest bij de lokale PvdA, leest zich altijd grondig in en laat zich niet zomaar opzij zetten. Eerder dit jaar heeft hij last van lekkage op zijn slaapkamer. Wat hij ook probeert, de woningbouwstichting doet niets. Dus schakelt hij ANBO-PCOB in. ‘Zelf denk ik dat het komt door het in de zomer gedroogde dakmos, wat nu de afvoer verstopt’, mailt hij naar Ria Engels van het ANBO-PCOB Adviesteam. Zij meldt de situatie bij Rijnhart Wonen Leiderdorp en die nemen vlot actie. De dakgoot wordt geleegd en het probleem is opgelost. Wim is dankbaar voor de hulp.

Zo makkelijk gaat het niet bij het aanvragen van de douchecabine. Begin maart hoort Wim dat zijn aanvraag is afgewezen. De reden? De douchecabine is door de twee samengevoegde aanvragen volgens de lokale organisatie een algemene voorziening en niet noodzakelijk. Een algemene voorziening is voor iedere inwoner van de gemeente beschikbaar en is bijvoorbeeld een maaltijdservice, boodschappen-servicedienst of activiteiten in een buurthuis. Een maatwerkvoorziening is persoonlijke hulp zoals een scootmobiel, huishoudelijke hulp of een aanpassing aan het huis. Voor Wim is het duidelijk dat zijn aanvraag in de laatste categorie valt. ‘We hadden een verzoek meegestuurd van de huisarts en ergotherapeut om de douchecabine aan te passen, maar die papieren zijn ze gewoon kwijtgeraakt. Die waren er niet, kreeg ik te horen. Nou, toen ging ik een beetje door het lint.’

Strijden tegen onrecht

Hoe vaak Wim ook belt met de lokale organisatie, hij krijgt steeds te horen dat ze bij hun beslissing blijven. ‘Maar ik besloot: ik laat me niet zomaar wegzetten. Als oud-vakbondsman wil ik strijden tegen dit soort onrecht, in de hoop dat het anderen niet overkomt. Nou en dit leverde nogal wat stress op allemaal. Uiteindelijk besloot ik me te wenden tot de wethouder en eind september kreeg ik eindelijk een reactie.’ Het eerdere besluit bleek opnieuw beoordeeld. ‘Wij vinden dat uw echtgenote in aanmerking komt voor een badkameraanpassing op grond van de Wmo, waarbij de douchecabine wordt verwijderd en de vloer wordt geëgaliseerd’, zo valt in de brief te lezen. Eind goed al goed dus? Wim is niet helemaal tevreden. ‘Want ze gaan geen nieuwe cabine plaatsen. Voor mij is dat eigenlijk niet genoeg. Maar ik laat het hierbij.’