Er wordt nogal wat beweerd tijdens de lange discussies over de Wet Toekomst Pensioenen. Wij houden vier beweringen tegen het licht.
Dat wordt nog wel eens geroepen door voorstanders van de wet pensioenen. Het is waar en zeker ook niet waar. Onderdeel van de nieuwe wet is de overgangsperiode waarin de strenge indexatieregels zijn versoepeld. Pensioenfondsen mogen boven de 105 procent dekkingsgraad pensioenen verhogen – mits zij over willen naar het nieuwe systeem. In het huidige stelsel zou ABP een dekkingsgraad van 135 moeten hebben om volledig te indexeren. En kijk: nu heeft ABP liefst 12 procent kunnen indexeren, vooral ook dankzij een hogere rekenrente (in het bestaande systeem had dat ten hoogste 3,6 procent mogen zijn).
Echter: in het nieuwe systeem hangt alles af van rendementen. Hoe doen de beurzen het? Die zijn juist een procent of 15 gedaald. Kortom, niet indexeren maar eerder korten. Indexatie is dus juist niet het gevolg van het nieuwe pensioenstelsel.
Deze oude leus is door SP en PVV uit de onderste lade getrokken om de risico’s van het nieuwe stelsel aan te duiden. Nogal een jammerlijke kreet. Want juist met de framing casinopensioen wisten tegenstanders van een prima stelsel in 2011 de vernieuwing tegen te houden. Dat stelsel, het zogeheten ambitiecontract, had een hogere rekenrente. De FNV ontplofte op deze discussie en het stelsel kwam er nooit. Geen risico willen? Nou dan zul je zekerheid krijgen en met al die zekerheden bleven pensioenen veertien jaar stil staan, terwijl die met dat ‘casinopensioen’ jaar in jaar uit zouden zijn gestegen. De tegenstanders van toen bepleiten nu dat toen zo verfoeide stelsel.
Dat zou best eens kunnen meevallen. Pensioenfondsen hebben twee dempers in het nieuwe systeem. Er is een gezamenlijke reserve, de zogeheten solidariteitsreserve, die kan worden gebruikt om tegenvallers op te vangen. Berekeningen laten zien dat daar niet eens zoveel geld voor nodig is.
Ten tweede mogen pensioenfondsen tegenvallers tot maximaal tien jaar spreiden. Dus gaat uw inkomen twee procent omlaag, dan mag dat tien keer 0,2 procent zijn. De meeste fondsen lijken echter voor een periode van drie jaar te gaan kiezen. Want dat is beter uitlegbaar en past beter bij het ‘mee ademen met de economie’.
Spreiden heeft ook een nadeel: worden tegenvallers gespreid, dan geldt dat ook voor verhogingen. Dus moet u drie jaar wachten tot de volledige twee procent verhoging is bijgeschreven. Er is ook een studie dat u liever in één keer door de zure appel bijt dan er jaren op te moeten kauwen.
Het is echt beweerd. En jazeker, er komt één keuzemogelijkheid bij. Die wordt halverwege 2023 ingevoerd: het bedrag ineens, overeenkomend met tien procent van het voor u gereserveerde pensioenvermogen. Het mag alleen worden opgenomen bij pensionering. Stel u heeft een pensioen van 15.000 euro per jaar. Dan staat er voor u zo’n 300.000 euro klaar, want u heeft gemiddeld nog twintig jaar te leven. U kunt kiezen om meteen 30.000 op te nemen (en een en ander af te rekenen met de fiscus). Mooi, alleen heeft deze keuze op zich niks te maken met het nieuwe stelsel.
Bovendien: u verliest dan de keuze om een hoog-laagconstructie toe te passen. Dat wil zeggen vijf jaar wat hoger pensioen en daarna wat lager. Die tien procent is ongeveer dezelfde ruimte.
Maar keuzemogelijkheden als hoeveel risico wil ik nemen, hoe groen wil ik beleggen, kan ik tijdelijk wat minder inleggen, mag ik mijn pensioenfonds kiezen komen er niet. Daar kun je best verschillende meningen over hebben, maar de bewering is vals.
Sinds de oprichting in 1900 behartigen we de belangen van ouderen. Tegenwoordig doen we dat op het gebied van inkomen, pensioen, de digitale samenleving, wonen, veiligheid en gezondheid. ANBO-PCOB biedt leden op deze onderwerpen informatie, advies en ondersteuning. We brengen mensen bij elkaar door ons ontmoetingstrefpunt. En we werken nauw samen met de andere (ouderen) organisaties als dat nodig is.
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
