Gratis webinars in oktober en november
Levenstestament, Testament en Digitale Nalatenschap
Lees meer
Tekst: Anita Harte | Foto's: Aldo Allessie
Ruud Nelissen (75) is al zijn hele leven ‘helemaal gek op ezels’. Hij zei altijd dat hij na zijn pensionering bij de Stichting Opvang De Ezelsociëteit in Zeist zou gaan werken. Dat doet hij nu al zes jaar, iedere donderdagochtend.
08:15 uur: Iedere dag begint met het uitstrooien van een baal hooi tussen de ongeveer vijfentwintig ezels. De meeste dieren zijn op leeftijd. ‘Voor ezels die bij ons komen en nog jong en gezond zijn, zoeken we een pleegadres. Verspreid over het land hebben we er zo’n driehonderd. Pleegezels noemen we die.
08.45 uur: Tijd voor koffie en het doorspreken van de dag. Hoe is het met de dieren en wie doet vandaag wat?
09.10 uur: Veertien ezels hebben extra zorg nodig, bijvoorbeeld door een slecht gebit. Ze worden bijgevoerd en daarvoor met een halster vastgezet. ‘Anders eten ze driftig het voer van de ander op.’
09.45 uur: Elke ezel die wordt bijgevoerd heeft een eigen recept en bak. Binnen kan Ruud het voer rustig klaarmaken, want zodra hij buiten is lopen ze om hem heen. ‘Ezels zijn heel sociaal en gemoedelijk. Er zijn er bij die continu achter je aan sjouwen.’
10.25 uur: Ruud geniet. De omgang met de ezels is enorm leuk en het is ook nog eens zinnig werk. Voor een buitenstaander lijken de dieren misschien allemaal op elkaar, maar Ruud herkent ze aan hun kleur. ‘Ze zijn wel vooral grijs, maar toch allemaal nét iets anders.’
10.55 uur: Voordat de opvang om 11 uur opengaat voor het publiek, loopt Ruud nog even langs zijn favoriete ezel. ‘Ze is groot, lief en leuk qua karakter.’ Ruud heeft haar ‘geadopteerd’, samen met zijn kleinkinderen, en ook die komen geregeld even bij haar kijken. ‘Het is al onze derde ezel. Maar dat is inherent aan het werk hier – je moet regelmatig afscheid nemen.’
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
