Het zit erop voor beweegkoningin Olga Commandeur (64). Na 23 jaar als presentator van het tv-programma Nederland in Beweging heeft ze het stokje overgedragen. In het land blijft ze actief met workshops voor met name ouderen. Een gesprek over bewegen én bellyshots.
Het eerste wat Olga Commandeur ’s ochtends doet als ze wakker wordt? “Mijn spierkorset aantrekken. Een beetje zoals het korset dat je moeder vroeger had, maar dan door actief je buik- en rugspieren aan te spannen en een actieve houding aan te nemen. Dat is voor mij een tweede natuur geworden.” Meer tips voor een krachtiger lijf presenteert ze met verve: trek je kin in alsof je verbaasd bent en je houding verandert direct, of zeg eens krachtig ‘tsstt’ – “probeer maar eens” – een manier om de spieren in je buik en rug aan te spannen. Interessante materie, maar we zitten hier aan haar Beverwijkse keukentafel ook om het over haarzelf te hebben. Met die bekende stralende glimlach: “Maar bewegen gáát ook over mij.”
23 jaar lang heeft Commandeur een groot deel van Nederland van de bank af gekregen met haar tv-oefeningen en aanstekelijke enthousiasme. Achter de schermen reisde ze ook het hele land door om trainingen te geven, vooral bij zorginstellingen voor ouderen. Dat doet ze nog steeds: “Ik maak er een hele show van. Dan zeg ik: ‘Hoe zien ouwe mensen eruit?’ Dan moeten ze allemaal lachen, want ze zijn zelf natuurlijk ook oud. ‘Ga eens zitten of staan als een oud persoon. Hoe voelt dat? Zwaar, toch? En nou gaan we eens doen alsof we veertig jaar jonger zijn.’” Of je nou oefent om zelf iets van de bovenste plank te kunnen pakken of om rechtop te lopen zodat je minder snel valt: trainen is op elke leeftijd goed, benadrukt Commandeur. “Veel ouderen blijven zitten, hun spieren worden allemaal slappe happies. Je botten gaan ook reageren op je houding, je kunt krom groeien.”
In de rest van dit artikel leest u meer over ergens bijhoren, blessuregevoelig, toch (g)een prothese en smaakmakers
Daarnaast beantwoordt Olga Commandeur de volgende vragen:
Zelfs de fanatiekste anti-sporter krijgt Commandeur tijdens haar workshops in beweging. In de tv-studio praatte ze in de camera, maar ze weet dat ze ook in Nederlandse huiskamers levens heeft veranderd. “Ik heb heel veel reacties gekregen op Nederland in Beweging. Jongeren zeiden: ‘Het is nog best pittig, ik kon die pasjes bijna niet volgen.’ Ik heb ook berichten gehad van mensen die met een burn-out thuis zaten, die eigenlijk geen fut meer hadden. Door met het programma mee te doen zijn ze door die periode heen geholpen. Er was ook een mevrouw die schreef: ‘Na het overlijden van mijn man had ik eigenlijk nergens meer zin in en toen ben ik met jullie mee gaan doen. Jullie waren weer een vast moment op de dag, het gaf me een goed gevoel, het heeft me echt geholpen dat ik weer ergens bij hoorde.’ Prachtig, die reacties.”
En toch besloot Commandeur vorig jaar om naar Omroep MAX-baas Jan Slagter te stappen om haar ontslag in te dienen. Het was een weloverwogen keuze: “Ik weet dat ik blessuregevoelig ben en dacht steeds vaker: wat als ik vlak voor de opnames iets krijg? Ik werd er nerveus van en dat was geen fijn gevoel, de druk werd te hoog.” Daarbij kreeg Commandeur twee jaar geleden te maken met een voorstadium van borstkanker. Een borstamputatie en een borstreconstructietraject met eigen weefsel volgden, daar werd ze meerdere keren voor geopereerd. Nuchter: “Het is niet dramatisch, ik heb geen chemo’s of bestralingen gehad – ik was er gelukkig net op tijd bij. Maar het zet je toch anders in het leven: jongens, het kan zomaar de verkeerde kant op gaan. Geniet nu, doe nu de dingen die je leuk vindt om te doen, maak nu de reizen die je wil maken. Ook het feit dat ik in oktober 65 word, heeft meegespeeld bij mijn besluit om met het programma te stoppen.”
65! Als ik dat hardop zeg, geloof ik mezelf gewoon niet. Ik denk dat ik een jeugdige 65’er ben. Ik heb ook het gevoel dat ik ergens ver in de negentig word. Maar met mijn blessuregevoeligheid zal er nog wel wat gebeuren. Ik kom vast in een fase waarin ik afhankelijk word van anderen en Frank, mijn man, ook – wie gaat het eerste aftakelen? Het staat als een paal boven water dat we voor elkaar gaan zorgen, maar pas als je er zelf mee te maken krijgt, weet je hoe zo’n levensfase echt gaat zijn.” Dan weer even terug naar het ‘nu’: “Wat ik gaaf vind aan ouder worden: dat je blijft groeien. Zoals nu met de borstreconstructie. Ik dacht eerst: mensen gaan zien dat ik geen borst meer heb, ik denk dat ik een prothese wil. Terwijl ik nu denk: als die andere borst ook raar gaat doen, maak maar plat. Dat hoort dan bij mij, dat ben ik. Het is een proces dat je moet doormaken. Ik beheers nu de kunst van mezelf accepteren zoals ik ben.”
Accepteren en ook vertrouwen hebben dat het goedkomt tekenen Commandeur: “Ik realiseer me dat ik voor de dingen die ik heb gedaan, niet heel hard heb hoeven knokken. Ik ging steeds zo staan”, zegt ze, terwijl ze haar handen naar voren steekt, met de palmen naar boven. “Als ik ergens klaar mee was, dan hup, handen open, en dan kwam er wel weer wat. Dat is ook mijn levensmotto: hou je handen open.” In die open handen belandde vorig jaar een grote kans voor reisliefhebbers Commandeur en haar man: ze mochten als team meedoen aan het programma Race Across the World. Verre bestemmingen hadden ze al vaak samen bezocht, maar nog nooit in een strijd op televisie tegen andere koppels, en dat ook nog eens zeven weken lang in Latijns-Amerika, zonder vliegtuig, bankpas en mobiele telefoon. De smaakmakers van het programma werden ze genoemd. “Dat komt denk ik doordat wij, ondanks dat we elkaar al 20 jaar kennen, altijd opgewekt door één deur gaan”, vertelt Commandeur. Ze had een tactiek bedacht: haar man vaak een zoen geven en erbij zeggen dat ze zo blij is om dit allemaal samen met hem te kunnen doen. “Er werd úren gefilmd en maar een paar minuten per week uitgezonden. Ik dacht: dan laten ze in elk geval één keer zien dat ik dat zeg. Maar: ze hebben ál die zoentjes en porretjes uitgezonden. Het leek wel of we pas verliefd waren!”
“Ik had zelf een heel grote kinderwens en snapte het nooit zo goed als mensen zeiden dat ze geen kinderen wilden. Dat begin ik nu beter te begrijpen door de toestand in de wereld: waar gaan we naartoe? Er komen in een versnelling veel onzekere factoren op ons af,dat is wel zorgelijk.”
“Volg je hart. Kijk wat je écht leuk vindt en blijf oprecht en open naar jezelf. In mijn jeugd als topsporter bleven ze maar pushen: ga die 800 meter hardlopen, maar daar had ik een haat-liefdeverhouding mee. Ik heb gemerkt: je kan niemand dwingen om iets te doen.”
“Ik was vroeger heel verlegen en durfde in het openbaar niet mijn mond open te doen. Als ik mezelf nu zie – soms sta ik in een theaterzaal voor 600 man – dan denk ik: wat ben je gegroeid!”
“Ik heb al best veel laten verbouwen aan mijn lijf. Geen cosmetische ingrepen, het was allemaal min of meer noodzaak. Ik heb mijn ogen laten laseren, ben net geopereerd aan hamertenen omdat ik geen gewone schoenen meer aan kon, in heb een nieuwe knie en ook een nieuwe borst. Ik ben zo langzamerhand bionisch!”
“Aan de muur van een hostel hing een rad, of we er even aan wilden draaien. Het kwam tot stilstand op ‘bellyshot’. Ik dacht: oh, dan zetten ze zo’n borrelglaasje op mijn navel. Nee dus: ik lag daar languit op de bar en Frank dronk uit mijn navel en hapte in een citroentje dat ik in mijn mond had. Het was hilarisch! ‘Ik lust er nog wel één’, riep hij daarna. We deinzen niet terug voor een geintje.”
Olga Commandeur (1958) groeide op in IJmuiden en begon in haar tienerjaren met atletiek. In 1984 haalde ze de halve finale van de Olympische Spelen in Los Angeles. Ze studeerde aan de ALO en was jarenlang docent lichamelijke opvoeding op scholen. Ze presenteerde het radioprogramma NOS Sportief en op televisie van 2000 tot 2023 Nederland in Beweging. In 2017 verscheen haar boek ‘Wat beweegt jou?’ over gezond en actief ouder worden. Met haar eigen bedrijf geeft Commandeur beweeg-workshops en samen met speel- en sportbedrijf Yalp realiseert ze beweegtuinen voor ouderen. Ze is getrouwd met Frank Maanders en woont in Beverwijk. Ze heeft twee kinderen en ook kleinkinderen.
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
