Afdelingen
Afdelingen
Pensionering is een mijlpaal in je leven. We vroegen onze leden om ervaringen te delen over hun pensioen, de uitdagingen die ze zijn tegengekomen, wat hun verwachtingen overtrof of wat juist tegenviel. Ook delen ze waardevolle adviezen.
“Ik keek uit naar mijn pensioen. Geen stress meer. Alleen leuke dingen doen. Ik zag wel op tegen dat ‘gat’. Dat kwam gelukkig niet. Wat ik minder leuk vond was dat ik niet meer gekoppeld werd aan een functie, maar aan mijzelf. Dat is even wennen als je niet zo zelfverzekerd bent. Dat heb ik moeten leren en dat is gelukt. Ik heb mezelf beter leren kennen. Daar ben ik tevreden mee. Het is fijn om zelf je tijd in te delen en leuke activiteiten en vrijwilligers-werk te doen. Echt genieten. Ik doe vrijwilligerswerk bij Repair Café en ondersteun iemand met de financiële administratie. Ik zwem en wandel graag, ben creatief met stof en wol (vilten) en heb een moestuin. En ik hou van lezen. Ik heb mezelf beter leren kennen door het alleen wonen, het niet hoeven aanpassen, eigen keuzes maken en mensen ontmoeten. Nu zit ik in een initiatiefgroep voor een Knarrenhof en hoop daar zelf ooit te gaan wonen. Spannend en inspirerend. Je moet je blijven ontwikkelen. Dat kan ook nog na de pensionering. Voor mij persoonlijk is het ook belangrijk om mezelf elke dag een opdrachtje te geven. Iets praktisch, iets nuttigs en intussen genieten van de natuur.”
“Ik ben op mijn 34ste naar Nederland gekomen. Ik kom uit Suriname en werkte daar voor de medische faculteit 13 jaar op een onderzoeks-laboratorium. Vanaf 1992 ben ik gaan werken bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen. De laatste jaren is dit laboratorium overgenomen door het Academisch Medisch Centrum. We doen onderzoek naar de ziekte van Weil. Deze wordt door ratten, muizen en knaagdieren overgebracht en kan dodelijk zijn. Sinds mijn pensioen zijn de inkomsten met een derde naar beneden gegaan. Verder heb ik 66 procent AOW opgebouwd. In principe ben ik best tevreden. Ware het niet dat ik een leuke vriend heb, waar ik graag mee wil samenwonen. Maar dan worden we allebei gekort op onze AOW, terwijl ik niet eens volledige AOW heb. Dat zou ons 800 euro per maand schelen.”
“In 2010 was het dan zover, met pensioen. De vrijheid tegemoet, geen afspraken meer, doen wat ik zelf wil. Het liefst was ik met stille trom vertrokken, maar daar had mijn vrouw een stokje voor gestoken. Ze had de kinderen en enkele andere familieleden uitgenodigd naar mijn werkplek te komen om mij toe te zingen. Gezellig, ontroerend en onvergetelijk. In het begin was het wel wennen. De zee aan vrijheid is ineens wel erg groot. Wie ben ik zonder werk en collega’s? Het was of ik mezelf opnieuw moest uitvinden. Nu niets meer hoeft, niets meer moet, komt mijn ware ik tevoorschijn. Ik wil met vetkrijt tekeningen maken. Soms krijg ik er applaus voor. Wie had dat gedacht? Op de kweekschool voor onderwijzers lukte het van geen kanten. Schrijven van gedichten en verhalen bleek ik ook te kunnen en een uitgever zag er wel wat in. Eindelijk doe ik mee, een droom komt uit.”
“Ik was blij dat ik met pensioen kon gaan. Ik was leraar Duits en fysica op de MAVO en mocht stoppen met 61 jaar. Kom daar nu eens om, maar toch had ik pech, want ik miste net de halve vut met 55 jaar. Alleen de examengroepen waren nog leuk. Mijn vrouw is alweer 13 jaar geleden verleden en nu ben ik dus alleenstaand. Het verdriet wordt minder, maar het gemis wordt groter. Ik ben nu 84 en ben ook al 5 kennissen kwijt. Gelukkig heb ik een leuke hobby: elektronica. Ik heb een amateurlicentie van Agentschap Telecom, dat heet nu overigens Rijksinspectie Digitale Infrastructuur. Dus ik mag met andere amateurs verbinding maken. Ook heb ik een goede gezondheid. Ik fiets elke dag 20 kilometer.
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
