ANBO-PCOB-lid Henk Bree

Al is hij 73 jaar oud, als Henk Bree voor anderen mag koken beginnen zijn handen te jeuken. Zijn hele werkzame leven maakt hij zijn uren met groot plezier in professionele horeca-keukens en bij diverse tehuizen. Ook na zijn pensioen blijft hij voor anderen koken, zoals in buurtcentrum De Uitwijk in Zutphen, waar hij elke twee weken een chic driegangendiner voorschotelt aan senioren.

In Zutphen en omgeving is ANBO-PCOB-lid Henk Bree een bekend en gewaardeerd gezicht vanwege zijn maatschappelijke betrokkenheid. Zo zette hij zich in voor de komst van een dierenweide in de buurt, is hij betrokken bij een kinder- kookclub, geeft hij kookles aan oudere mannen en helpt hij mee bij het jaarlijkse wijkfeest. Zijn betrokkenheid en inzet leveren hem in 2016 de titel ‘ereburger van de stad Zutphen’ op. Hij wordt destijds behoorlijk verrast en kan ruim vijf jaar later nog altijd niet wennen aan de onderscheiding en het aanzien dat daarmee gepaard gaat. “Als ik in Zutphen de burgemeester tegenkom, dan vraagt hij mij hoe het met mijn werk gaat. Dat is toch fantastisch!?”

Koken voor senioren

De meeste Zutphenaren zullen Bree echter kennen van zijn werk in de keuken van het buurtcentrum De Uitkijk. Sinds zijn pensioen kookt hij hier elke twee weken voor zo’n veertig senioren. “In Nijmegen heb ik een tijdje ge- werkt in een ouderenhuis. Daar zag ik dat ze het best wel goed hadden, maar de meesten konden er nooit eventjes uit. Daar wilde ik wat aan veranderen.” En dus kijkt Bree naar de mogelijkheid om een restaurant voor ouderen op te zetten in zijn eigen omgeving.

Exclusief dineren

De avonden zijn een groot succes, aangespoord door de visie van Bree en zijn collega’s, dat ‘gewoon goed’ niet goed genoeg is. Na meerdere horeca-opleidingen en -trainingen te hebben gevolgd, een stage in Frankrijk en een loopbaan bij diverse restaurants in Nederland weet hij wat kwaliteit is en neemt hij geen genoegen met minder: “Ik stel altijd zelf de menu’s samen, doe de inkopen en kook altijd heel exclusief. Altijd een driegangenmenu, al- tijd alles vers bereid. Ik wil anderen niet tekort doen, maar bij hen ga je eten en bij ons kom je dineren. Dat verschil willen we blijven maken, zodat onze gasten er echt even helemaal uit zijn.” En dat kan op een hoop enthousiasme rekenen, zo vertelt hij: “Onze gasten staan vroeg voor de deur en blijven doorgaans lang zitten. Ze dineren samen, maar houden daarna onderling contact en gaan nu samen naar de schouwburg, stadsfeesten of de markt. Of ze helpen elkaar op allerlei gebieden. Die sociale contacten, daar doen wij het uiteindelijk voor.”

Krasnapolsky bestek

Dat het bijzonder is wat Bree en zijn team neerzetten, blijft niet onopgemerkt. “Eens per jaar doen we een lokale sponsoring-actie, waarmee we veel geld binnenhalen.” Zijn bekendheid in de omgeving maakt hem daarnaast ook een aantrekkelijke partner voor bedrijven om mee samen te werken. “Ik had het voordeel dat ik andere dingen had gedaan in de gemeente en daarvoor onderscheiden ben. Bedrijven zien je naam en verhaal in de krant staan en vragen je dan of zij nog iets voor je kunnen regelen. Zo kregen we bestek van het Krasnapolsky Hotel. Tafelkleden, kaarsen, tafels, borden kwamen van het Gelre Ziekenhuis. En veel ingrediënten krijgen we van de voedselbank. Ook zijn er veel werklozen die bij ons komen helpen, om bezig te blijven.” Dankzij al deze hulp krijgen Bree en zijn team het voor elkaar om voor slechts 6,50 euro per persoon een luxueuze avond in elkaar te draaien. “Daar maken we geen winst mee, maar het zorgt er wel voor dat je mooie dingen kunt maken.”

Laatste avondmaal

Hoeveel de diners voor zijn gasten betekenen wordt pas echt duidelijk wanneer er iemand op hem afstapt aan het eind van een wederom geslaagde avond. Bree vertelt: “Na afloop komt er een oudere man naar me toe en zegt: ‘Kok, ik kom je bedanken. Morgen ben ik er niet meer, maar ik wilde per sé nog een keer komen eten.’ Dan kom je erach- ter dat hij de dag erna euthanasie zou plegen. Jarenlang heeft hij met vreselijke pijn rondgelopen. Dat hij dan nog een keer bij mij wilde komen eten is erg bijzonder. Daar ben ik echt een tijd stil van geweest.”

Niet verslagen

Helaas zullen Bree en zijn collega’s voorlopig de deuren nog even gesloten moeten houden, vanwege de corona- maatregelen. Een pijnlijke zaak, zo legt hij uit: “Het is nu een slechte tijd. Alles ligt helemaal stil. We zijn er heel voorzichtig mee, omdat het om oudere mensen gaat en we zitten dicht tegen elkaar aan. De GGD bepaalt daarom dat we al lange tijd niet meer open mogen. Dat begrijp ik wel, maar het is zó ontzettend jammer. We kunnen er veel mensen een plezier mee doen. Voor veel van hen zijn onze diners het enige uitje dat ze hebben. Voor die mensen komt dit extra hard aan.” Toch zit hij niet bij de pakken neer: “Zodra het weer mag gaan we verder. En we zullen er alles aan doen dat het weer ouderwets op orde is en dat het er prachtig uit komt te zien.”