Bea Marsen (68) was IC-verpleegkundige op de neonatologie. Ze had ‘wel iets met cijfertjes’, deed altijd haar eigen belastingaangifte en meldde zich in 2020 aan voor de startcursus om belastinginvulhulp te worden. Inmiddels heeft ze zo’n zestig klanten. ‘Soms komt er nog eens eentje bij, een buurvrouw van een klant of iemand via ANBO-PCOB. Dat kan als er geen andere invuller in de buurt woont.’
In het begin vond ze haar werk als invuller nog wel eens spannend. ‘Je voelt je toch verantwoordelijk voor iemands aangifte.’ Moeilijk vindt ze het niet. ‘En als ik toch denk: o, ingewikkeld, dan bel ik zelf met de belastingdienst. Of met de vaste krachten van ANBO-PCOB die alles van belastingen weten. Dat contact loopt echt heel goed.’ De jaarlijkse scholing helpt haar ook. Zowel de digitale scholing, als die op kantoor in Woerden. ‘Dat is heel prettig. Ook om kennis uit te wisselen met andere invullers.’ De meeste klanten bellen haar in januari al voor een afspraak. Hoort ze iemand niet, dan belt Bea zelf. In februari en maart is ze elke dag druk. Ze neemt voor iedereen ongeveer anderhalf uur. Al weet ze dat bij sommigen al met een kwartier klaar is. ‘Dan drinken we nog een kopje koffie en praten we nog even. Bij een enkeling eet ik zelfs een broodje mee. Mensen moeten soms echt hun verhaal kwijt. Vooral die diverse contacten maken het mooi.’
Tineke Gast (84) is een van de vaste klanten van Bea. Vroeger had ze een winkel. Ze werkt wel met de computer, ‘maar ik ben geen liefhebber’, zegt ze. De aangifte deed ze ook nooit zelf, dat deed de boekhouder. Toen die overleed en de aangifte niet meer zo ingewikkeld was, belde ze met de ANBO-PCOB. Dat doet ze sowieso wel vaker als ze een vraag heeft. ‘Ik word altijd heel vriendelijk geholpen.’ Het contact met Bea werd snel gelegd. ‘Zij belde me en sinds vier jaar komt ze nu bij mij thuis. Ik heb de spullen dan klaarliggen en daar ben ik nogal secuur in. Toch heeft ze nog wel eens vragen, daarom zit ik ernaast.’ Achteraf doet Bea altijd een afschrift van de aangifte door de brievenbus. Prima, zegt Tineke, ‘maar als ze naar huis gaat, weet ik al dat het goed is.’ Bea voelt ondertussen een beetje als een goede kennis, zegt Tineke. ‘We drinken samen koffie, praten wat en dat is altijd heel gezellig. We hebben het dan over allerlei dingen, waar je eens met iemand over wil praten. Het is fijn dat Bea me helpt.
Direct naar
Lidmaatschap
Ledenservice
Advieslijn
Magazine
